A TEORÍA DE CORDAS

Nesta entrada falarei sobre unha das teorías nas que se apoia o LOONAVERSE e o seu concepto de universo dividido en varias dimensións: A teoría de cordas.

Esta teoría nace cando os físicos tiñan un problema coa gravidade. Mentres o resto de interaccións seguían as leis cuánticas, a gravidade non se comportaba da mesma maneira. Por isto, os físicos comezaron a pensar en formas para unir as frozas máis fundamentais baixo as mismas normas. Entre as diferentes propostas, destaca a idea de que as partículas máis elementais do universo non eran obxectos puntuais senón obxectos entensos, coma cordas. Así nace a teoría de cordas, todavía non demostrada.

Que é unha corda?
A corda e un filamento moi pequeno que dependendo de canto vibre xera cada unha das partículas elementais coñecidas. Isto tamén explica como as partículas interaccionan entre si. As particulas do modelo estándar, as que coñecemos, como o fotón ou o gluón, estarían representadas por cordas abertas. Por outra parte, o gravitón, a particula mediadora da gravidade, estaría representada por unha corda pechada.






Dúas cordas abertas poden combinarse e dar lugar a unha única corda aberta, ou partirse e formar dúas, así se explicarían as interaccións entre as partículas. Tamén pode ocorrer que unha corda aberta se convirta nunha pechada ao dobrarse. Desta última forma sería como a materia emite gravitones e como crea campos gravitatorios.









Porén, a parte máis interesante de toda esta teoría e a máis relacionada co LOONAVERSE é a existencia de dimensións extra.

Se poñemos as tres cordas que representan as tres dimensións do espazo, destas vibracións xurdirán as distintas partículas e como estas interactúan coa gravidade. Se ocorre desta forma, o resultado segue sendo o mesmo, a gravidade non se comporta ben seguindo as leis cuánticas co resto.

Porén, se cambiamos a forma na que as cordas vibran aumentando o número de dimensións do espazo ata 9, conseguimos que o resultado sexa favorable. Mais, ata onde nós coñecemos, o noso universo ten tres dimensións, onde están as demais?

A idea da compactificación explícanos esta cuestión. Para entendela, utilizarei o exemplo empregado polo físico Brian Greene na súa TED Talk en 2005. Imaxinemos un cable. Se nós miramos ese cable dende unha ventá, veremos unha liña unidimensional, mais se o estudamos dende máis cerca veremos que é un cilindro, que poderiamos movernos sobre a súa superficie, o que o fai tridimensional. Podería ser que o noso mundo funcionase igual, que ás nosas escalas pareza tridimensional pero que se fósemos a tamaños moito máis pequenos encontraríamos máis dimensións ocultas en espacios minúsculos, compactos de unha determinada forma (compatificación).